បញ្ហា និង ឧបសគ្គ

បញ្ហាហើយនឹងឧបសគ្គ

“បញ្ហាធ្វើឲ្យបង្កើនចំនេះដឹង” រឹ “ចូរត្រឡប់វិបត្តិឲ្យក្លាយជាឪកាស”

គឺជាសម្តីដែលយើងបានឭបានស្តាប់មកជាប្រចាំ គ្រាន់តែថាតើយើងនឹងអាចធ្វើវាបានល្អ
ប៉ុណ្ណាពេលដែលឧបសគ្គចូលមកសួរសុខទុក្ខយើងពិតមែននោះ។

យើងទាំងអស់គ្នាដឹង ថាហាមអស់សង្ឃឹមហាមរួញរាពេលជួបប្រទះនឹងឧបសគ្គ ដឹងថាគ្រប់
បញ្ហាតែងមានមធ្យោបាយដោះស្រាយ ដឹងថាបញ្ហានឹងធ្វើឲ្យយើងមាំទាំខ្លាំងឡើង……..គឺដឹង
គ្រប់យ៉ាងតែលុះដល់បានប្រឈមមុខជាមួយបញ្ហាពិតប្រាកដមែន ត្រឡប់អាចធ្វើបានត្រឹម
រួញរាអស់សង្ឃឹមហាក់ដូចជានឹងដាច់ខ្យល់ ហើយវាមិនមែនជារឿងប្លែកទេដែលយើងមាន
អារម្មណ៍កើតឡើងដូច្នោះ។

មុននឹងស៊ូសាកល្បងសម្រាកបន្តិចសិន ធ្វើចិត្តឲ្យស្ងប់ គិតឲ្យបានល្អិតល្អន់ហើយសិមក្រោក
ឡើងស៊ូក៏វានៅមិនទាន់យឹតពេលដែរ។

ខ្ញុំគិតថាបញ្ហាវាមានពីយ៉ាង គឺ បញ្ហាដែលយើងគ្រប់គ្រងបានរឺដោះស្រាយបាន ហើយនឹង
បញ្ហាដែលយើងគ្រប់គ្រងវាមិនបាន តែមិនថាបញ្ហាវាមានមុខមាត់ដូចម្តេច ចូរដឹងថាបញ្ហា
ដែលចូលមកវាស្គាល់យើងបានល្អណាស់វាដឹងថានឹងវាយប្រហារយើងពីចំនុចណា ដូច្នេះ បើមិនចង់បរាជ័យចូរយើងស្វែងយល់ឲ្យបានជាក់ច្បាស់នូវបញ្ហានោះឲ្យដូចដែលវាស៊ីជម្រៅ
មកលើយើង ស្រេចហើយយើងនឹងបានឃើញថាការត្រឡប់វិបត្តិឲ្យក្លាយជាឪកាសនោះតើ
គេធ្វើដូចម្តេច ដូចមាននិទានមួយដែលគេនិយាយតៗ គ្នាមកថាៈ-

កាលគ្រាមួយយូរមកហើយ មានកសិករម្នាក់ចិញ្ចឹមសត្វលាដែលមានវ័យចំណាស់មួយ
ក្បាល។ ថ្ងៃមួយកសិករនាំលាចាស់នោះចេញទៅខាងក្រៅ ដោយភាពល្ងង់ខ្លៅវាបានដើរ
ពាសវាលរហូតធ្លាក់ទៅក្នុងអណ្តូងមួយកន្លែង វាស្រែកទ្រហ៊ោយំអស់កាលយូរគ្រាន់បើ
ចំណែកឯកសិករក៏ត្រិះរិះរកវិធីជួយសត្វលានោះឲ្យឡើងមកខាងលើ នៅទីបំផុតពូកសិករ
គាត់គិតឃើញដូច្នេះថាៈ-

សត្វលានេះវាមានវ័យចំណាស់ខ្លាំងណាស់ទៅហើយ ម្យ៉ាងអណ្តូងនេះក៏នឹងត្រូវលប់
ផងដែរ វាមិនរួចថ្លៃទេក្នុងការជួយលានោះ     គិតហើយគាត់ក៏ទៅសុំកម្លាំងអ្នកភូមិផង
របងជាមួយឲ្យមកជួយលប់អណ្តូងនោះ។ អ្នកភូមិនាំគ្នាយកប៉ែលចូកដីបាចសាចទៅក្នុង
អណ្តូង គ្រាដំបូងពេលដែលដីធ្លាក់ទៅត្រូវខ្នង លាភ្ញាក់ព្រើតភ័យហើយវាដឹងជតាកម្ម
របស់ខ្លួនភ្លាមផងដែរ ទើបវាស្រែកទ្រហ៊ោយំឲ្យគេជួយ។

តែមួយសន្ទុះក្រោយមក ទាំងអស់គ្នាក៏ចម្លែកក្នុងចិត្តដែលសត្វលានោះឈប់ស្រែក ពេល
គេនាំគ្នាចូកដីចាក់ទៅក្នុងអណ្តូងពីបីប៉ែលក៏ឪនមើលទៅក្នុងអណ្តូង ទើបប្រទះនឹងសភាព
ដែលគួរឲ្យប្លែកគឺថា គ្រប់ពេលដែលដីធ្លាក់ទៅត្រូវខ្នង លាក៏រលាស់ដីនោះចេញពីខ្នងរួច
ហើយក៏ឈានឡើងទៅជាន់លើដីនោះ កាលបើអ្នកស្រុកនាំគ្នារវាសដៃរវាសជើងបាចដី
ចុះទៅលឿនប៉ុណ្ណា លាក៏ឈានឡើងមកបានកាន់តែលឿនឡើងប៉ុណ្ណឹងផងដែរ មិនយូរ
ប៉ុន្មាន លាក៏អាចចាកចេញពីអណ្តូងនោះបាន។

និទានរឿងនេះផ្តល់ចំនុចដែលគួរឲ្យគិតបានល្អណាស់ គឺសត្វលានោះចេះបំប្លែងគ្រោះឲ្យ
ក្លាយជាឪកាសបាន បើសិនវាចុះចាញ់តាំងពីដំបូង មិនព្រមរើបម្រាស់ ម្ល៉េះសមជីវិតរបស់
វាប្រហែលត្រូវបានកាត់ក្តីដោយអ្នកដទៃ ហើយខ្លួនវាត្រូវបានដីលប់បាត់នៅក្នុងបាតអណ្តូង
នោះស្រេចបាត់ទៅហើយ ដូចគ្នានេះដែរ ឧបសគ្គដែលជោរជន់ចូលមកក៏ប្រដូចដីដែលបាច
សាចចូលមករកខ្លួនយើង កុំចុះចាញ់ចូរកែខៃដើម្បីឲ្យយើងបានឈានជើងជាន់ពីលើវាហើយ
ឈានឡើងឲ្យកាន់តែខ្ពស់ថែមទៀត។

“មនុស្សយើងកើតមកដូចគ្នា បញ្ហាហើយនឹងឧសគ្គតែងមានជាប្រចាំ ជួបឧបសគ្គគ្រាដំបូង អាចមានអារម្មណ៍រួញរាអស់កម្លាំង ព្រមទាំងនឿយណាយ តែបើបានតម្រង់ស្មារតី រមិលមើល ហើយរំពៃត្រិះរិះស៊ីជម្រៅឲ្យឃើញជាក់លាក់ថាតើបញ្ហាវាកើតចេញពីប្រភពណា នោះយើងក៏ អាចនឹងយកឈ្នះហើយឆ្លងកាត់បញ្ហាទាំងពួងទៅបាន”

យកតំរាប់តាមសត្វមាន់

 

ឲ្យយកតម្រាប់តាមមាន់

ស៊ិយិងគុយ កូនសិស្សរបស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ អ៊ូយ៉ាង ជាមនុស្សស្ងប់ស្ងៀមមិនសូវនិយាយស្តី ឈ្ងោកមុខប្រឹង

ប្រែងហាត់វិទ្យាយុទ្ធ ព្យាយាមសរសេរអាន ចំណែក ស៊ីហ្វើយ សិស្សម្នាក់ទៀតនោះពូកែចរចា តែក៏

ឧស្សាហ៍ព្យាយាមហ្វឹកយុទ្ធមិនចាញ់គ្នាដែរ កម្លោះទាំងពីរនាក់ដែលមានបុគ្គលិកផ្សេងពីគ្នា តែក៏ជាសិស្ស

សំណព្វរបស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ អ៊ូយ៉ាង ទាំងគូ ព្រោះថ្វីដៃខ្លាំងមិនខុសគ្នាឡើយ។

ថ្ងៃមួយមានហេតុឲ្យព្រឹទ្ធាចារ្យ អ៊ូយ៉ាង ត្រូវចូលទៅជួយចរចាជម្លោះនៅក្នុងភូមិ តែព្រឹទ្ធាចារ្យមានធុរៈ ទើប

បញ្ជូនឲ្យ ស៊ិយិងគុយ ទៅជួយចរចាជំនួសខ្លួន រឿងនេះធ្វើឲ្យ ស៊ីហ្វើយ អន់ចិត្តព្រមទាំងឆ្ងល់លោកគ្រូ

ថាហេតុអីបានមិនបញ្ជូនអ្នកដែលពូកែនិយាយដូចជាគេទៅ ក៏បានតែចង្អៀតចង្អល់ក្នុងចិត្តម្នាក់ឯង។

“អន្ទិតនោះរឺ នឹងអាចចរចាសេចក្តីអ្វីឲ្យនរណាយល់បានទៅ មួយថ្ងៃៗ និយាយមិនប៉ុន្មានមាត់ផង នឹង

ដឹងវិធីចរចាអ្វីបានទៅ”

ដូច្នេះពេលបានឳកាស ក្រោយពេលដែលលោកព្រឹទ្ធាចារ្យរួចរាល់ធុរៈហើយ ស៊ីហ្វើយ ក៏ចូលទៅរក។

លោកព្រឹទ្ធាចារ្យញញឹមដោយគាត់ដឹងពីគំនិតរបស់គេ “ឯងសង្ស័យមែនទេថា ហេតុអ្វីបានជាយើងបញ្ជូន

មនុស្សនិយាយតិចដូចជា ស៊ិយិងគុយ ទៅមិនបញ្ជូនមនុស្សពូកែចរចាដូចជាឯងទៅដូច្នេះ”។

“ពិតមែនហើយ លោកគ្រូ រឿងនេះវាសមគួរជាមួយនឹងខ្ញុំច្រើនជាង ស៊ិយិងគុយ ណា៎លោកគ្រូ..”។

ព្រឹទ្ធាចារ្យ អ៊ូយ៉ាង តបថា “ឯងឃើញកង្កែប​ កូនក្អាត់ តាមបឹងអូរឺទេ ស៊ីហ្វើយ ពួកវាចំកោងស្រែកច្រៀង

រងំទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ក៏រកនរណាចាប់អារម្មណ៍ខ្វល់ខ្វាយនឹងវាម្នាក់ក៏គ្មាន ផ្សេងអំពីមាន់ ដែលវារងាវត្រឹម

ពីរ បី ដងប៉ុណ្ណោះ​ មនុស្សម្នាក៏បានដឹងថា ខណៈនោះគឺពេលមេឃជិតភ្លឺហើយ ដល់ពេលក្រោកហើយ

ករណីរបស់ឯងក៏ដូចគ្នាដែរ យើងមិនមែនកំពុងប្រាប់ថា ការជាមនុស្សពូកែនិយាយមិនល្អនោះទេ តែឯង

ជាមនុស្សពូកែនិយាយចរចា លលេង លេងសើចជាមួយអ្នកស្រុកអ្នកភូមិគ្រប់គ្នា ម្នាក់ៗ ស៊ាំនឹងភាពពូកែ

លេងសើចរបស់ឯង អាចជាហេតុធ្វើឲ្យអស់ភាពជឿជាក់ ផ្សេងពី ស៊ិយិងគុយ ដែលយូរៗ និយាយម្តង

តែចាប់ចិត្ត គួរឲ្យជឿជាក់របស់អ្នកភូមិរាល់លើករហូតមក”។

**************រឿងនេះបង្រៀនឲ្យដឹងថា****************

អ្នកប្រាជ្ញគួរស្តាប់ឲ្យបានច្រើនជាងនិយាយ ហើយគួរនិយាយកាលបើមានគោលដៅ ព្រោះនិយាយកាន់

ច្រើនប៉ុណ្ណា មនុស្សម្នាកាន់តែចងចាំបានតិចចុះប៉ុណ្ណោះ ផ្ទុយទៅវិញកាន់តែនិយាយតិចប៉ុណ្ណា មនុស្សម្នា

ក៏រឹតតែចាំបាន និងមានប្រយោជន៍ច្រើនឡើងប៉ុណ្ណោះដែរ។

 

លក្ខណះមនុស្សពូកែ

មនុស្សយើងពូកែផ្សេងៗគ្នា ខ្លះពូកែខ្លាំង ខ្លះពូកែល្មម ខ្លះពូកែច្រើនមុខ ។
ភាពខ្លាំងពូកែ របស់មនុស្សយើងនេះឯង ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សយើង
អាចរស់នៅបាន ព្រោះយកភាពខ្លាំងពូកែរបស់ខ្លួននោះ
មកប្រើក្នុងការប្រកបអាជីវកម្ម ចិញ្ចឹមជីវិតព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារ ។
អ្នកណាពូកែខ្លាំងអ្នកនោះក៏បានផលតបស្នងច្រើន អ្នកណាពូកែល្មម
អ្នកនោះក៏បានផល ថយចុះទៅតាមភាពពូកែរបស់ខ្លួននោះដែរ ។

មនុស្សល្អ មានលក្ខណៈសម្គាល់ នៅត្រង់ការដឹងគុណ និង​ តបគុណ។
យ៉ាងណា មនុស្សពូកែក៏មានលក្ខណៈជាគ្រឿងសម្គាល់ យ៉ាងនោះដែរ ។
លក្ខណៈរបស់មនុស្សពូកែគឺ “ ការងារ ” ហ្នឹងឯង ។
នៅក្នុងមង្គលសូត្រព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់សំដែងថា ” សិប្ប ”
ជាមង្គលដ៏ឧត្តម ១​ ក្នុងមង្គលសូត្រទាំង ៣៨ ប្រការ ។

សិប្ប គឺជាសិល្បៈ បានដល់ស្នាដៃដែលសម្ដែងចេញមកអំពីការចេះដឹង
បញ្ចាក់អំពីសមត្ថភាពដែលខ្លួនមាន ។មនុស្សដែលមានសិល្បៈ
គឺជាមនុស្សដែលមានស្នាដៃក្នុងការងារ មិនថាការងារនោះ ត្រូវប្រើដៃ ប្រើជើង ឬប្រើ
មាត់ឡើយ សុទ្ធតែអាចហៅបានថា ជាមនុស្សមានស្នាដៃទាំងអស់ ។
មនុស្សដែលមានស្នាដៃ ធ្វើការងារល្អ​បញ្ចេញនូវសមត្ថភាព
និងចំណេះដឹងឲ្យប្រកដជាក់  ចាត់ថាជាមនុស្សពូកែ ក្នុងទីនេះ ។

មនុស្សដែលមានការចេះដឹង និងចងចាំបានច្រើន លោកហៅថា
ពហុស្សូត ប៉ុន្ដែ ពហុស្សូតនោះប្រសិនបើនៅមិនទាន់បញ្ចេញស្នាដៃមកទេ
គឺមិនទាន់ធ្វើការងារឱយប្រាកដ ក៏មិនទាន់ចាត់ថាជាមនុស្សពូកែក្នុងសិល្បៈ
ដែរ ព្រោះសិល្បៈនោះត្រូវសម្ដែងបញ្ចេញមកឲ្យគេដឹងបាន គឺសម្រេចបាន
មកជាកិច្ចការងារ ទាំងដែលជាការងារប្រាសចាកទោសទៀតផង ទើបជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។

តាមប្រក្រតីនៃមនុស្សភាគច្រើន ដែលមានស្នាដៃ គឺមនុស្សដែលបានរៀនសូត្រ
ពូកែមកហ្នឹងឯង ព្រោះបានប្រើនូវចំណេះដឹងដែលមាន ឲ្យសម្រេចជាការងារមានស្នាដៃល្អ ។
ការងារដែលចាត់ជាសិល្បៈនោះ មានច្រើនបែប ដូចជាការសរសេរ ការនិយាយ
ការសម្ដែងដោយកាយ និងការងារជាប្រយោជន៍ច្រើនសម្រាប់សង្គមទួទៅ ។
អុ្នកណាស្ទាត់ផ្នែកណា និងធ្វើបានល្អជាពិសេសក៏ជាមនុស្សពូកែទៅតាមនោះ ។
បើរឹងរឹតតែខ្លាំងពូកែរហូតដល់អ្នកដទៃធ្វើមិនបាន ឬថាពូកែដាច់ទៅតែម្នាក់ឯង
ដូច្នេះកេរី្តឈ្មោះ កិត្តិយស រួមទាំងលុយកាក់ក៏រមែងហូរចូលមក​ដោយស្រួល ។
ភាពខ្លាំងពូកែនៃមនុស្សម្នាក់ៗ ទាំងប្រកបដោយសីលធម៌ផងនោះ គឺជាអណ្ដូងទឹក

នាំកើត នៃសេចក្តីចម្រើនឈានទៅមុខ​ ។

ដើម្បីឲ្យបានជាមនុស្សពូកែ ត្រូវរៀនផង ធ្វើផង ព្រមដោយកុសលឆន្ទៈ
គឺពេញចិត្តនឹងធ្វើនូវការងារដែលប្រាសចាកទោស ។
ត្រូវហ្វឹកហាត់ឱយរឿយៗដោយសេចក្តីអត់ធន់ដើម្បីការងារបានល្អ និងមានព្យាយាម
ទើបការងារបានសម្រេច ។ ត្រូវចាំថា ” មនុស្សសាងការងារ ការងារសាងមនុស្ស ”
ការដែលគ្រាន់តែនិយាយថាចង់បានយ៉ាងនេះ ចង់បានយ៉ាងនោះ
គឺមិនអាចសម្រេចផលបានឡើយ ត្រូវធ្វ់តាមដែលនិយាយផង ឬត្រូវធ្វើឱយសម្រេចតាម
ដែលប្រាថ្នា ទើបជាមនុស្សពូកែពិត ។ ត្រូវចាំថា ” ការនិយាយជាការសាងសេចក្តីសង្ឃឹម
ឯការធ្វើជាការសាងនូវការពិត ” ។

កើតមកជាមនុស្ស បើមិនពូកែអ្វីច្រើនមុខ ក៏ត្រូវឱយពូកែមួយមុខដែរ ហើយត្រូវតែពូកែពិតៗ
ដែលអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានផង ជាកិតិ្តយសផង និង ជាប្រយោជន៍ដល់សង្គមផង ៕

សូមអរគុណ !

គ្រាន់បើ ប្រសើរជាង អន់ចរិក

ជនណាជាមនុស្សប៉ិនខឹង ប៉ិនចងកំហឹង ប៉ិនកាយកប់លុបគុណ មានគំហើញវិបត្តិ
ក្រឡិចក្រឡុច សង្គមគប្បីជ្រាប ថា ជននោះជា មនុស្សអន់ចរិត ។នៅលើលោក
យើងនេះ ឃើញថា មនុស្សគ្រាន់បើក៏មានច្រើន មនុស្សអន់ចរិតក៏មានច្រើន
ម្នាក់ៗក៏តែងតាំងខ្លួនឯងថាជាមនុស្សគ្រាន់បើមួយដែរ ឯអ្នកដទៃទោះបីល្អប៉ុនណា
ក៏ឲ្យតម្លៃថោកជាងខ្លួនឯង​ ព្រោះថាមនុស្សចូលចិត្ត កាន់ជើងខ្លួនឯង
ចាត់ទុកខ្លួនឯងថាជាមនុស្សគ្រាន់បើជានិច្ច សូម្បីឃាតករ ចោរលួចចោរប្លន់
ក៏នៅតែមើលឃើញ ខ្លួនឯងថាជាមនុស្សគ្រាន់បើដែរ មនុស្សមិនមែនគ្រាន់បើ
ដោយសារការសម្លាប់ លួចឆក់ប្លន់ ឬ ប្រព្រឹត្តអំពើជ្រុល និយមផ្សេងៗនោះទេ
ប៉ុន្តែនឹងក្លាយជាមនុស្សគ្រាន់បើបានដោយការ ធ្វើអំពើដែលមានប្រយោជន៍ដល់
ខ្លួនឯង និង អ្នកដទៃបង្កប់ន័យដោយគុណធម៌ប្រចាំចិត្ត ឬថា យើងអាចវាស់
មនុស្សគ្រាន់បើ និង មនុស្សអន់ចរិតបានដោយ កម្ម មិនមែនវាស់ដោយជាតិកំណើត
វង្សត្រកូល យសសក្តិនោះទេ កុលសកម្មចាត់ជាទង្វើរបស់មនុស្សគ្រាន់បើ
អកុសលកម្មចាត់ជាទង្វើរបស់មនុស្សអន់ចរិត ការកំណត់អំពើរបស់មនុស្សបែបនេះ
ចាត់ទុកថាមានយុត្តិធម៌បំផុត និងចាត់ទុកជាសាលក្រមបិទផ្លូវតវ៉ាក្នុងការដែល
នឹងរាប់អាន និង លើកតម្កើងមនុស្ស ឬ មិនរាប់អាន និង មិនលើក​តម្កើងមនុស្ស
បានយ៉ាងសុក្រិត ។

កម្រងពាក្យខាងលើឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញថា ការដែលនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សអន់ចរិត
ក៏ព្រោះតែឧបនិស្ស័យ និង ការប្រព្រឹត្តដែលសង្គមស្អប់ខ្ពើម និង ថ្កោលទោសថា អន់
ឬ មិនជាបើ ។លក្ខណៈរបស់មនុស្សអន់ចរិត គឺ
1.ប៉ិនខឹង គឺ ឆាប់ខឹង ឆាប់ឆេវឆាវ អ្វីដែលមិនត្រូវចិត្តក៏ច្រឡោតខឹងភ្លាម ឬហៅថា
មិនចេះទប់កំហឹង ឬថា បញ្ចេញកោធាដោយវាចា បញ្ចេញឫស្សាដោយនិស្ស័យ ។
2.ប៉ិនចងកំហឹង គឺ ខឹងងំ ខឹងយូរ ឬ ចងកំហឹង ចងគំនុំ មិនចេះឲ្យអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃ ។
3.ប៉ិនកាយកប់លុបគុណ គឺ ខ្វះចក្ខុវិស័យក្នុងការប្រមើលមើលគុណអំពើល្អរបស់អ្នកដទៃ
មិននឹកនា ដល់គុណបំណាច់ដែលគេជួយសង្គ្រោះ ។
4.មានគំហើញវិបត្តិ គឺ យល់ឃើញខុសជាត្រូវ ប្រកាន់យកគោលគំនិតខ្លួនជាធំ
មិនព្រមស្តាប់គំនិត​យោបល់អ្នកដទៃ គ្មានអ្នកណាដាស់តឿនបាន ។
5.ក្រឡិចក្រឡុច គឺ មាននិស្ស័យកុហកបោកប្រាស់ ទល់មុខញញឹមឲ្យនៅក្រោយនិន្ទា ។
ជនណាមាននិស្ស័យដូចបានរៀបរាប់មកខាងលើសូម្បីតែមួយយ៉ាង ក៏ចាត់ចូលជាប្រភេទ
មនុស្សអន់ចរិត ឬ មនុស្សមិនជាបើបាន ជនជាបណ្ឌិតមានព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ជាដើម
ក្រើនរំលឹកថា មនុស្សអន់ចរិត បើនៅឆ្ងាយហើយ ឲ្យនៅឆ្ងាយតទៅទៀត
ចៀសបានក៏គប្បីចៀស បើសេពគប់ ឲ្យលះលែង ពីព្រោះបើនៅតែ ចូលជិត ឬ សេពគប់ មេរោគនៃនិស្ស័យអន់ចរិតនោះអាចនឹងរាតត្បាតឆ្លងមកយើងបាននៅថ្ងៃណាមួយ
សមដូច ពាក្យថា ការពារទុកមុនគ្រាន់បើជាងកែខៃជាក្រោយ ម្យ៉ាងទៀត
ការដែលលោកសម្តែង​លក្ខណៈអន​ ចរិតនេះទុកក៏ដើម្បីដាស់តឿនស្មារតីមនុស្សយើងឲ្យចេះ
ត្រួតពិនិត្យមើលខ្លួនឯងថាតើមាន និស្ស័យបែប នេះ ឬទេ ប្រសិនបើមាន ក៏ប្រញាប់កែកុន
ខ្លួនឯងឲ្យបានប្រសើរមុនពេលកែលែងឡើង ។តាមការពិត
និស្ស័យអន់ចរិត មិនមែនមានមកតាំងពីកំណើតទេ ប៉ុន្តែទើបតែមានជាខាងក្រោយ
ហេតុនោះ​នៅ មានឱកាសកែក្រឡាស់ ផ្លាស់ប្តូរ ឬ កែលម្អចរិតរបស់ខ្លួនឯងបាន
កាលបើកែក្រឡាស់ផ្លាស់ប្តូរនិស្ស័យអន់ចរិត របស់ខ្លួនឯងបានហើយ
ពាក្យប្រមាថ ការនិន្ទា ពីអ្នកដទៃថាជាមនុស្សអន់ចរិត ឬ មនុស្សមិនជាបើ
ក៏អស់ទៅ ដោយស្វ័យប្រវត្តិ លើកលែងតែខ្លួនឯងនៅតែរក្សាចរិតដើមនេះទុកដដែល
មិនព្រមទទួលស្គាល់ការពិត ទោះបីជាគេឯងប្រាប់ដាស់តឿនយ៉ាងណា
ក៏មិនព្រមកែខ្លួន កាលបើយ៉ាងនេះក៏ក្លាយទៅជាមនុស្សអន់ចរិត
អចិន្រ្តៃយ៍ក្ស័យទាំងរស់ទៅហោង ។

ពាក្យថា មិនជាបើ ឬ គ្រាន់បើ អាស្រ័យទៅលើអត្តចរិតរបស់ខ្លួនឯងជាប្រការសំខាន់
ខ្លួនបានទទួល ផលយ៉ាងណា មិនគួរទៅបន្ទោសអ្នកដទៃ ឬ អ្វីដទៃថា ធ្វើឲ្យខ្លួន
ទៅជាយ៉ាងនេះយ៉ាងនោះឡើយ ការបន្ទោស មេឃដី ឬ អ្នកដទៃ ប៉ុន្តែមិនបន្ទោស
ខ្លួនឯងមិនមែនជាការកែចរិតអន់ របស់ខ្លួនបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព នោះទេ
យ៉ាងហោចណាស់បានត្រឹមតែស្រួលចិត្តខ្លះប៉ុណ្ណោះឯង បើចង់ឲ្យក្លាយទៅជា
មនុស្សគ្រាន់បើមែនទែន គប្បីកែចរិតខ្លួនឯងទើបត្រឹមត្រូវ ។

សូមអរព្រះគុណ និង សូមអរគុណ

….

Foreword Part 2

Some of the most magnificent stories  we have received have come
from children using The Secret to attract what they want,including
high grades and friends. The Secret has inspired doctors to share
the knowledge with their patients ; universities and schools with
their students ; health clubs with their clients; churches of all
denominations and spiritual centers with their congregations.
There are Secret parties being held in homes around the world,
as people share the knowledge with loved ones and families.
The Secret has been used to attract all manner of things–
from a specific feather to ten million dollars .All of this has taken
place in the few months since the release of the film.

My intention in creating The Secret was–and still is– that it
will bring joy to billions around the world. The Secret team is
experiencing the realization of that intention every day, as we
receive thousands upon thousands of letters from people across
the world, of all races, all ages, and all nationalities, expressing
gratitude for the joy of The Secret. There is not a single thing that
you cannot do with this knowledge.It does not matter who you are
or where you are, The Secret can give you whatever you want.

Twenty-four amazing teachers are featured in this book. Their
words were filmed all over the United States, all at different times,
yet they speak as one voice. This book contains The Secret
teachers` words and it also contains miraculous stories in action.
I have shared all of the easy paths, tips, and shortcuts that I have
learned so that you can live the life of your dreams.

As you travel through its pages and you learn The Secret, you
will come to know how you can have, be, or do anything you want.
you will come to know who you really are.You will come to know
the true magnificence that awaits you.

Rhonda Byrne

Friday Morning Part 5

The young man grinned at the thought of people stepping back to hold
the reins of horses that were no longer there.

The guide led the young man across a small stream. He glanced at his
compass. Then he continued , ” When the soldiers realized this, they
changed.But how many of us are holding on to something similar without
realizing it?”

The young man asked, ” Can I tell you the decision I need to make —
at work and at home?”
“No”, the guide said, ” I do not mean to be rude, but your decisions are
yours, not mine. You many want to focus on a business or personal
decision you need to make, and apply what you learn this weekend to
your decision and see if it works well for you.
“If you do, you will probably find that you can soon make your own
better decision.”
Then the guide asked, ” If you wanted to drive West, and suddenly
realized you were going East, what would you do?”
” Well, as soon as I saw I was going the wrong way, I would turn
around and change my direction.”

The guide agreed,” Of course.Our making better decisions involves us
going in a better direction. Now to get directions, do you want to rely
on others or have a good map with you that you can rely on?”

The young man said,” I`d prefer to have my own good map. I
remember reading Winston Churchill`s comment:

” Personally I am always ready to learn , although I do not
always like being taught.”

The guide smiled, ” Me too.It is a challenge for us to find a better
way on our own, but any of us can do it by using the “Yes or No”
System.”

” How do I know it will work well for me?” He asked.
” Why do not you just use it and see for yourself?
“Talk with the others on The Hike.While they are all from different
countries , they all have something in common–they use the
System successfully.
Meanwhile, you can begin with this inventory.”

The older man handed him an envelope and quickened his step.
” We are late.We only have a weekend , so we go at a fast pace,”
he said over his shoulder, expecting the young man to keep up.

Later, they rested on the trail and the young man read and used
what the guide had given him.

Foreword Part 1

A year ago, my life had collapsed around me.I`d worked myself into
exhaustion, my father died suddenly , and my relationships with my
work colleagues and loved ones were in turmoil.Little did I know at
the time, out of my greatest despair was to come the greatest gift.

I`d been given a glimpse of a Great Secret– The Secret to life.The
glimpse came in  a hundred-year-old book, given to me by my
daughter Hayley. I began tracing The Secret back through history.

I couldn`t believe all the people who knew this .They were the
greatest people in history:Plato, Shakespeare, Newton, Hugo,
Beethoven, Lincoln , Emerson, Edison, Einstein.

Incredulous , I asked , ” Why does not everyone know this?” .
A burning desire to share The Secret with the world consumed
me, and I began searching for people alive today who knew The Secret.

One by one they began to emerge. I became a magnet : as I began
to search, one great living master after another was drawn to me.
When I discovered one teacher , that one would link to the next, in
a perfect chain.If I was on the wrong track, something else would
catch my attention, and through the diversion the next great on
an Internet search, I would be led to a vital piece of information.

In a few short weeks I had traced The Secret back through the
centuries, and I had discovered  the modern-day practitioners of
the Secret.

The vision of taking The Secret to the world in a film had become
fixed in my mind, and over the following  two months my film and
television production team learned The Secret.It  was imperative
that every team member knew it, because without its knowledge,
what we were about to attempt would be impossible.

We did not have a single teacher secured to film, but we knew
The Secret , and so with utter faith I flew from Australia to
the United States where the majority of the teachers were based.
Seven weeks later The Secret team had filmed fifty-five of the
greatest teachers across the United States, with over 120 hours
of film. With every step, with  every breath, we used The Secret to
create the The Secret. We literally magnetized everything and everyone
to us. Eight months later The Secret was released.

As the film swept the world, stories of miracles began to flood in :
people wrote about healing from chronic pain, depression , and
disease; walking for the first time after an accident; even recovering
from a deathbed. We have received thousand of accounts of The Secret
being used to bring about large sums of money and unexpected checks
in the mail. People have used The Secret to manifest their perfect
homes, life partners , cars, jobs, and promotions , with many accounts
of businesses being transformed within days  of applying The Secret.
There have been heart-warming stories of stressed relationship
involving children being restored to harmony.

..( to be continued..)

Friday Morning Part 4

The guide said , ” if you stop a poor decision and create a void , you can
fill it with something better.”

The young man said, ” But I am afraid that I give up what I have, I will
not find anything better.”
” We are all afraid of that” the guide said.” It take courage to let go of
what is familiar and comfortable.But, in reality, it is actually a safer and
more reliable way to get better results.
” When what is not working for you is finally out of your way, you are
then free to find something better.And you usually do, rather quickly.

The ancient Chinese had an expression for this wisdom.

” If you want
a hot cup of tea,you must first empty your cup”.Pouring hot tea into
a cup full of cold tea means the hot tea cannot enter the cup but
rather spills over onto the saucer.”

” I see”, the young man said slowly.Then he offered, ” That reminds
me of a buyer friend of mine. He avoided firing an incompetent
supplier, who had failed to perform satisfactory after being given
several chances.My friend knew of no one better to do the job,
so instead of stopping what was not working, he continued using
the same supplier.”

” What happened?” the guide asked.
The young man said, ” the supplier kept making mistakes and it cost
my friend`s company time and money.Eventually, it was my friend who
was fired for not doing his job, I am sorry to say.”
The young man thought for a moment and then asked, ” Why do we
keep doing what we know does not work? ”
” Because ,” the guide said, ” although it is often dangerous, we feel
safer , if we do not change what is familiar .Eventually , the ineffective
but familiar way becomes accepted.You see this in organizations.”
” Can you give me an example? ” the young man asked.
” Yes.Many years ago, the U.S Army wanted to get off more rapid rounds
of cannon fire and so hired a consultant to study the program.He went
into the field and noticed that the soldiers stepped back from the cannon
and waited for about three seconds every time before they fired the
cannon. ” When he asked why, they replied that they were following
directions laid down in the army manual. The consultant read through
all the back issues of the manual until he had traced the instructions to
their origin in the Civil War when the soldiers were advised to step away
from their weapons before firing so they could hold the gun horses`s heads.
Otherwise , the horses would bolt, jerking the cannons off target.”

….(…to be continued..)

Friday Morning Part 3

As he walked along , the guide said ” Perhaps you do not always need to make
the best decisions . For things to get better , we only need to make better
decisions.Perhaps, like the rest of us, you will find that you just keep making
better decisions, eventually you will do well.”

The young man felt a sense of relief.” May I ask what you mean by a ” better
decision ” ?
” A better decision is one that makes us feel better–about how we make it–
and that gets better results.
“By a better decision” the guide said, ” i mean a better decision that we would
have made if we had not asked ourselves a couple of valuable questions.
” Perhaps at times, you like many other people, feel that you are indecisive or
that you make half-decisions –ones you feel may not be good enough.
” Many of us you will meet on this hike overcame that feelings by using a
reliable system of doing two things–using our heads and consulting our hearts–
to soon arrive at a better decision.Part of this system consists of asking
ourselves two valuable questions, which we answer either “Yes or No ” .

The young man immediately asked ” what are the two questions?”
Before we get to the questions, shall we start our journey at the beginning? ”
the guide asked. When the young man agreed, the guide asked , ” As you
look ahead to making a better decision, do you know what you need to do
first? ”
” I am not sure, ” the young man said.
” If you do not know what to do, do you know what not to do?” the guide
asked. Usually, the young man was so busy doing so many things, he didn`t
think about what not to do. Suddenly the guide stopped in his tracks.
And the young man stopped next to him. The guide said, ” You must simply
stop doing whatever you are doing.” Then the guide pulled a folded piece of
paper from his wallet and showed him a part of it.

After the young man read it, he thought about it, and then took out a small
red journal from his backpack and wrote a note to himself:

“To make a better decision , I first stop proceeding with a poor decision”

..( to be continued ..)

Friday Morning Part 2

The young man wondered why so many smart people so often
made dumb decisions. he began to criticize himself.He didn`t –
always know how to work as a decisive member of a group or
team.He knew sometimes he was indecisive. He just didn`t
want to make mistakes.Then he realized that he, like most
people,had never been taught how to make decisions.

At that moment, he stepped on a dry twig and the sharp
sound snapped him back to his surroundings.He stopped and
looked around.

It was then that he saw the other man.For a moment,
the two men eyed one another cautiously until the
young man noticed that the older man`s tanned
face seemed to radiate clarity. He wondered whether
this tall, gray-haired , fit-looking gentleman could be
the guide . For some reason, the young man felt safer
in the stranger`s presence .” I am looking for for the
Hike,” he said. The older man responded , ” I am your
guide .You are headed in the wrong direction.” Then
he turned and the young man followed him. The guide
looked back over his shoulder and said ” You might do
well to look at the decisions that made you late today”.
The embarrassed young man said nothing , but he started
to look at his decisions.

Later, the guide asked , ” Why have you come on the Hike?”
The young man answered , ” I want to learn how to make the
best decisions .” As he said it, he could feel the familiar
pressure of having to figure out what was best.He knew this
sometimes made him indecisive because he did not know
what was good enough. (..to be continued ..)